نیکی ، (تنها) این نیست که (به هنگام نماز ،) رویِ خود را به سوی مشرق و (یا) مغرب کنید ؛ (و تمام گفتگوی شما ، درباره قبله و تغییر آن باشد ؛ و همه وقت خود را مصروف آن سازید ؛) بلکه نیکی (و نیکوکار) کسی است که به خدا ، و روز رستاخیز ، و فرشتگان ، و کتاب (آسمانی) ، و پیامبران ، ایمان آورده ؛ و مال (خود) را ، با همه علاقه ای که به آن دارد ، به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان ، انفاق می کند ؛ نماز را برپا می دارد و زکات را می پردازد ؛ و (همچنین) کسانی که به عهد خود - به هنگامی که عهد بستند - وفا می کنند ؛ و در برابر محرومیتها و بیماریها و در میدان جنگ ، استقامت به خرج می دهند ؛ اینها کسانی هستند که راست می گویند ؛ و (گفتارشان با اعتقادشان هماهنگ است ؛) و اینها هستند پرهیزکاران !